Clubgeschiedenis
De Geschiedenis van EvergreenOp 10 augustus 1971 is de Maassluise Hockeyvereniging opgericht. Dat gebeurde tijdens een oprichtingsvergadering in "de Ark”. Een vijftigtal belangstellende had zich voor deze vergadering aangemeld. Een van de initiatiefnemers had al eerder een sportvereniging willen oprichten, maar dan moest de naam Evergreen zijn. De anderen gaan daarmee akkoord en tijdens de oprichtingsvergadering wordt daarmee ingestemd.
Er is dan wel een hockeyvereniging, maar verder is er nog niets. Al snel biedt de voetbalvereniging Excelsior Maassluis aan om een bestaand trainingsveld te gebruiken voor hockeytraining. Ook mag een niet meer in gebruik zijnde opslag ruimte gebruikt worden als tijdelijk clubhuis. Evergreen gaat voortvarend aan de slag met het renoveren van de opslagruimte en het in te richten als acceptabel clubhuis.
Op 3 oktober vindt de openingswedstrijd plaats tegen Pollux, dat door de KNHB is aangewezen als mentorvereniging.De benodigde hockeybal wordt aan een parachute door een sportvliegtuig op het veld gedropt.
De Gemeente Maassluis wordt bereid gevonden om twee grasvelden aan de Merellaan geschikt te maken voor hockey en het terrein aan Evergreen te verhuren, hetgeen een jaar na de oprichting z’n beslag krijgt. Evergreen is daar erg gelukkig mee, temeer omdat het beschikbare voetbalveld bij Excelsior is gaan lijden aan overbespeling.
Naast het hockey op zondag wordt het veld op zaterdag intensief gebruikt voor voetbal.In het voorjaar van 1972 mag Evergreen niet langer gebruik maken van dat veld.
In de zomer en de vroege herfst van 1972 wordt door Evergreenleden een houten clubhuis gebouwd aan de Merellaan. De naam van het clubhuis wordt "Greenspot”. In oktober wordt dat clubhuis feestelijk in gebruik genomen, hetgeen vergezeld gaat van een openingswedstrijd tegen AMHC. Evergreen kan er nu volop tegen aan. Dat betreft de hockeytrainingen, het professionaliseren van de organisatie en vooral ook feesten!De voorzitter van Excelsior Maassluis, Piet de Groot, overhandigt de sleutel van het eerste en tijdelijke Evergreen Clubhuis aan de voorzitter van Evergreen, Mario van den Wildenburg.
In de jaren die volgen wordt door de Technische Commissie hard gewerkt aan het verhogen van hockeytechnisch niveau. Dat geldt voor de beide selecties, maar vooral ook voor de jeugdelftallen. Bij de heren selectie mondt dat in het seizoen 1977/78 uit in een kampioenschap en promotie naar de derde klasse. De dames doen dat een jaar later.
Daar komt bij dat Be Quick een accommodatie in het uiterste Oosten van Maassluis heeft. Een tweede tennismogelijkheid en dan in het uiterste Westen van Maassluis is dan ideaal. Een Omni-vereniging past ook in de geest van de tijd. Meerdere hockeyverenigingen richten een tennissectie op. De Gemeente Maassluis is bovendien voorstander van een grotere Omni-vereniging, inclusief voetbal, honkbal en andere sporten. Evergreen ziet dat niet zitten en opteert voor enkel hockey en tennis. Excelsior Maassluis steekt weer de helpende hand uit, want de tennissectie mag tijdelijk gebruik maken van een koolasveld.
Het veld wordt geëgaliseerd, banen worden aangelegd en een Pipowagen gaat dienen voor koek-en-zoopie.
Er kan getennist worden.
Jaarlijks wordt meegedaan aan toernooien, zowel thuis als uit. Vooral jeugdtoernooien hebben vaak een internationaal tintje. Met namel Engelse teams willen eens een keer op het "continent” spelen. In 1976 neemt een Engels team uit Marlow deel aan een door Evergreen georganiseerd jeugdtoernooi. Het team wordt bij ouders van de Evergreen jeugd ondergebracht.
Het clickt tussen Marlow en Evergreen, met als gevolg dat Evergreen het jaar erop bij Marlow wordt uitgenodigd. Dit is het begin van een succesvolle reeks van uitwisselingen, die tot op de dag van vandaag voortduurt. Door de jaren heeft dat grote invloed binnen Evergreen. Vooral bij de jeugd bij Marlow heeft hockeytechnisch een hoog niveau, waaraan Evergreen zich optrekt. Daarnaast wordt door al die uitwisselingen, van zowel junioren als senioren, een grote saamhorigheid opgebouwd tussen de beide verenigingen.
De locatie aan de Merellaan is van begin af aan een tijdelijke. In het Maassluise bestemmingsplan is deze locatie bedoeld voor woningbouw. Aan de uiterste westzijde van Maassluis, de Steendijkpolder, wordt een strook ingericht voor meerdere sporten. Ook Evergreen zal daarnaar verhuizen, met als streeftijd eind jaren 70. Dat houdt in dat Evergreen zich moet voorbereiden, vooral financieel, op het bouwen van en nieuw clubhuis.
Daarnaast komt de Gemeente met het plan om een tennishal in Maassluis te realiseren. Ze vraagt Evergreen om die hal te bouwen en te exploiteren, temeer omdat Evergreen toch al een tennissectie heeft. Na veel onderzoek en wikken en wegen besluit Evergreen om dat niet te doen. Het risico wordt als te groot beschouwd. Na opvolgende gesprekken tussen de Gemeente, de Sportraad en Evergreen wordt uiteindelijk besloten dat de Gemeente de tennishal bouwt, de Sportraad zorgt voor de tennisexploitatie en Evergreen voor de barexploitatie. Evergreen huurt daartoe de kantine die aan de tennishal gebouwd wordt. Dat is dan tevens het Evergreen clubhuis.
Op 10 januari 1981 is het zover. Evergreen verhuist van de Merellaan naar de Steendijkpolder. Het nieuwe clubhuis is aanzienlijk professioneler en groter dan het oude. Dat moet ook wel want de tennissectie gaat er ook gebruik van maken. De tennisbanen die naast de hal komen zijn nog niet gereed. Door allerlei perikelen ten aanzien van de aangekochte grond, is daar een behoorlijke vertraging in gekomen. Maar dat is spoedig achter de rug. De hockeysectie en de tennissectie hebben dan een onderkomen in hetzelfde clubhuis, met hockeyvelden en tennisbanen op loopafstand.
Algauw blijkt dat de afspraken over de tennis exploitatie in de hal door de Sportraad en de barexploitatie door Evergreen geen ideale situatie is. Doordat de Sportraadleden niet fulltime aanwezig kunnen zijn, wordt er nogal eens gratis getennist. De bar exploitatie gaat prima als er ook Evergreen activiteiten zijn. Voor een groot deel van de uren dat die er niet zijn worden koffie- en frisdrank automaten geplaatst. Aanvankelijk gaat dat goed, echter algauw slaat vandalisme toe en worden de automaten "gekraakt”. Deze problemen worden aangepakt door de exploitatie van de tennishal in z’n geheel aan een persoon toe te wijzen. Daartoe wordt bij de ingang van de tennishal een kleine, separate kantine ingericht.
Nu Evergreen weer geheel op zichzelf is aangewezen steekt een ander probleempje de kop op.
Aanvankelijk maakte beide secties zonder problemen gebruik van het clubhuis. Maar langzamerhand begint er wrevel te ontstaan. Hockeyers maken, vooral na een wedstrijd, op een andere manier gebruik van hun clubhuis dan tennissers. Ze zijn met een grotere groep en dikwijls wat luidruchtig. Op den duur komt er meer irritatie. Uit enquêtes blijkt echter dat verreweg de meerderheid toch een vereniging wil blijven. Toch wordt in de loop der jaren stap voor stap maatregelen genomen om de secties meer eigen verantwoordelijkheid te geven en ook een eigen deel van het clubhuis.
De locatie van het clubhuis ten opzichte van de banen en de velden blijkt ook niet optimaal. De tennissectie merkt dat het eerst. Men kan niet gezellig bij de banen zitten als er even geen mogelijkheid is om te tennissen. Dit mondt uiteindelijk uit in een eigen dependance bij de tennis banen. Bij de hockeysectie begint men langzamerhand te zien dat ouders van nieuwe jeugdleden niet weten waar het clubhuis is, en er nauwelijks komen. Steeds meer wordt het duidelijk dat het uit elkaar gaan van beide secties met ieder een eigen clubhuis, bij de velden cq banen, een noodzaak is. Dat is echter niet eenvoudig want Evergreen heeft een langjarig huurcontract met de Gemeente.
Toch komt het na velen jaren en veel praten zover.Vlak na de eeuwwisseling is er een club Evergreen Tennis en een club Evergreen Hockey.
Zeker in de jaren 80 hadden bovenstaande perikelen geen effect op de hockey prestaties. Jeugdteams speeldenop een hoog niveau wat uitmondde in meerdere Evergreen jeugdleden in de jeugdselecties van Zuid-Holland en zelfs in de Nationale jeugdselectie. Zowel het eerste heren team als het eerste dames team gingen stap voor stap naar een hoger niveau in de competitie. Beide bereikte rond 1990 de eerste klasse. Voor een club met een ledental van rond de 350 is dat een heel goede prestatie.
In het begin van de jaren 80 begint kunstgras aan een opmars. Steeds meer verenigingen realiseren zo’n veld op hun accommodatie. Evergreen gaat steeds meer de noodzaak zien van zo’n kunstgrasveld. Zonder dat, kun je in hockeytechnisch opzicht niet bijblijven. Bovendien komt er steeds meer aanzuiging van omliggende verenigingen die wel zo’n kunstgrasveld hebben. Het kost veel moeite om de Gemeente en de politiek te doen inzien dat kunstgras nu al voor hockey een must is en voor andere sporten in de toekomst ook. Door allerlei acties en een mega-loterij lukt het Evergreen om 150.000 gulden bijeen te brengen. De Gemeente investeert 200.000 gulden, als een kapitalisatie van de langjarige besparing op onderhoud. Doordat Evergreen 200.000 gulden kan lenen is de financiering rond en kan het veld worden aangelegd. In 1987 wordt het in gebruik genomen.
De jaren 90 kenmerken zich door het gestadig teruglopen van het aantal leden en de hockeyprestaties. Ook het elan binnen de vereniging is op z’n retour. Evergreen mist voldoende inbreng van ouders, doordat er minder jeugdleden zijn, maar vooral ook doordat ouders minder in het clubhuis komen en zich niet echt inleven in de vereniging. Reikhalzend wordt uitgekeken naar de mogelijkheid om een clubhuis bij het veld te hebben.
Dat kan gaan gebeuren als vlak na de eeuwwisseling het huurcontract van het clubhuis aan de tennishal wordt ontbonden en beide secties officieel een zelfstandige vereniging worden.
Voor het clubhuis bij de velden wordt gekozen voor een simpele huisvesting. Voor een niet al te hoge prijs worden twee bouwketen aangeschaft, die als casco worden geplaatst. Met veel zelfwerkzaamheid wordt het gebouw ingericht en geverfd, waardoor een eenvoudig maar sfeervol onderkomen ontstaat met een terras direct aan het kunstgrasveld.
De toplaag van dat veld ligt er al 15 jaar en is toe aan vernieuwing. Evergreen heeft een gezond financieel beleid gevoerd. Naast het aflossen van de lening van 200.000 gulden is er ookgereserveerd. Niet alleen voor een nieuwe toplaag, maar ook voor een nieuw clubhuis. Het gevolg is dat naast het nieuwe clubhuis ook een nieuwe toplaag op het kunstgrasveld wordt aangebracht. Er hoeft niet geleend te worden, maar de geldthermometer staat wel weer op nul. In oktober 2002 wordt dat geheel feestelijk in gebruik genomen.Nu het clubhuis er eenmaal staat begint het elan binnen de vereniging langzaam aan weer terug te komen. Het ledental dat tot onder 300 was gezakt begint weer te klimmen. Op hockeytechnisch gebied worden ook vorderingen gemaakt, al blijkt het aanvankelijk moeilijk om dat weer goed van de grond te krijgen. Een positief punt is dat het eerste herenteam, dat al vele jaren in de vierde klasse vertoeft, in 2002 promoveert naar de derde klasse. Dat duurt echter maar een seizoen. Datzelfde gebeurt acht jaar later. Het eerste damesteam heeft de weg omhoog meer onder controle. In 2005 promoveert het naar de derde klasse en zes jaar later naar de tweede klasse!
In de groeiperiode tot 2011 worden een aantal belangrijke beslissingen genomen om die groei te bestendigen.Bij de mini’s wordt het "hockeyschooltje” ingevoerd. Hierdoor kunnen kinderen op jongere leeftijd lid worden van Evergreen. De oefenstof en spelmateriaal is volledig afgestemd op de jonge leeftijd. Het trainen en coachen van alle teams wordt geprofessionaliseerd door een contract af te sluiten met "Hockey Academy”. Dit Internet programma geeft alle benodigde details ten aanzien van hockey techniek, oefenstof , trainingsprogramma’s en coaching. Door dit bij Evergreen in te voeren ontstaat uniformiteit en professionele begeleiding van trainers en coaches.
Bovendien hebben alle leden toegang tot "Hockey Academy”, waardoor de betrokkenheid en zelfwerkzaamheid vergroot wordt. Daarnaast wordt in samenwerking met de Gemeente een "combinatie functionaris” benoemd. Deze zorgt voor een goede wisselwerking tussen scholen en sportverenigingen. Ook wordt deze functionarisingeschakeld bij organisatie en training binnen Evergreen. Het gevolg van dit alles is dat de groei doorzet en dat in 2011, voor het eerst in de Evergreen geschiedenis het ledental boven 400 uitkomt.
Dit is de geschiedenis van Evergreen in het kort. Een aanzienlijk uitgebreider verhaal is te lezen in het boek "40 Jaar Evergreen” dat bij gelegenheid van het achtste lustrum is uitgegeven. Het bevat bijna 100 pagina’s en is verluchtigd met foto’s, tekeningen, anekdotes en bevat namen van veel leden. Via deze link kan dit lustrumboek ingekeken worden. Het is ook nog verkrijgbaar als boek en kost 15 Euro. Het is te bestellen met een mailtje naar het secretariaat van Evergreen.
.